liv tyler'a açık mektup

Sevgili Liv,

ben istanbul avcılar'dan aras öztürk çolak.sizi ilk gördüğüm an,meleklerin varlığına inandım,ve nasıl ki cüneyt arkın battal gazi filmlerinde ecnebileri hak yoluna çağırdığında adamlar sanki kelimei şehadeti ezbere biliyorlarmış gibi söylüyorlarsa ben de sizi ilk gördüğümde o adamlardan farkım kalmadı.abduhu dedim cüneyt gibi,fikret hakan gibi ellerimi göğe kaldırdım.eğer az biraz imanım varsa sebebim sen oldun gül yüzlüm.cümlelerimde giderek yavşaklaştığımın farkındayım,beni mazur görünüz.benim asıl değinmek istediğim nokta bu değil.bazı arkadaşlar,isimleri lazım değil,sizin için akıl almaz iftiralar,ipe sapa gelmez sözler sarfetmekte.yok at suratlıymışta,yok leğen gibi götü varmışta,yok ağzı kocamanmışta vs. tabi ben bunları duyduğum anda,üzülüyor,hüzünleniyor,duygu seli olup akıyorum gözlerinizin derinliğinde.sizi beğenmemenin,allahı inkar etmek gibi birşey olduğunu anlatamıyorum bu insanlara.oysa ben öyle miyim ya?gece yatarken baş ucumdaki arwen posterini öpüpte yatıyorum.akrostiş şiir yazmaya başlasam l ile başlıyor r ile bitiriyorum.aysel'e aynı şiiri yazıyorum merve'ye de.sonra kim bu liv diye bir takım tartışmalar,sıkıntısal süreçler.sizin de bu sıralar kafanızı dinlemeye ihtiyacınız olduğunu biliyorum,hissediyorum.neticede eşinizden ayrıldınız,ki zaten zenciden eş mi olur allasen?bi çocukla kaldın başbaşa ya liv'im.gelsen türkiye'lere ben bakarım ki sana,çocuğuna da bakarım,yeminlen bak.sana şahane koca,çocuğuna fevkalalde baba olurum.gider hep beraber steven'ımın elini de öperik.he dersen bi mail at,bi çağrı yap liv.gayri dayanamıyorum artık.